Iquitos

Donderdag 6 februari 2020

Toch nog maar even een blogje over Iquitos. We hebben hier namelijk een flinke cultuurshock ondergaan. 

Na een heerlijke diepe slaap op een kamer met airconditioning waren we wel weer wat opgeknapt. Onze gids van de tour had aangeboden om ons een rondleiding te geven in Iquitos, aangezien we officieel nog een extra dag op tour hadden. Super netjes, dus we zijn op dit aanbod ingegaan. Hij nam ons mee over de markt Belem. Dit is de 2e grootste markt van Zuid Amerika. We hebben al heeel wat marktjes gezien, maar nog niet zoiets als dit. Onvoorstelbaar. We begonnen in het fruit gedeelte, waar zowel geïmporteerd fruit en groenten werden verkocht als amazone voedsel. Zo bestaan er blijkbaar rond de 50 verschillende soorten palmbomen die allerlei verschillende vruchten produceren. Alles wordt gebruikt, de bladeren voor vlecht werk/touw, de stam, het fruit en het hart waar het fruit aan groeit voor medicinale doeleinden. Allerlei vruchten gezien die we nog nooit gezien hadden.

Vervolgens kwamen we in het vis en vlees gedeelte. Dit vonden wij echt schokkend. Ook hier verkopen ze alles, de voetjes van kippen, alligators (ja echt, gewoon een heel hoofd of staart of poten) , levende kuikens en eendjes, eieren van schildpadden, schildpadden die nog leefden en op hun schild waren gelegd zodat ze niet weg konden lopen. Vissen op in elkaar geflanste kraampjes. De vliegen hadden een feestmaal, de honden kauwden op stukjes restvlees en het bloed drupte van de tafels af. Meervallen en andere vissen die gewoon nog leefden en een langzame dood sterven op de tafels van de verkopers. Niets is gekoeld, geen ijs, geen handschoentjes of haarnetjes. Gewoon niets, dat die mensen niet ziek worden, onvoorstelbaar.

We konden ook de huid kopen van jaguars en alligators. De gids waarschuwden ons met klem om geen foto's te maken tenzij ik mijn telefoon heeeeel stevig vast zou houden en hij erbij stond. Er komen vrijwel geen touristen zover op de markt in verband met zakkenrollers en gevaar. Zo voelden wij ons ook flink aangekeken, de meesten hebben waarschijnlijk nog nooit of heel weinig zulke blanke mensen als ons gezien. Robin was ruim anderhalve kop te groot voor de markt, hij moest non stop bukken. We hebben echt onze ogen uitgekeken en waren blij dat we een gids hadden, zonder maps waren we echt verdwaald geweest denk ik. 

Ook wel bijzonder weetje, deze markt staat in het regenseizoen/met hoog water bijna volledig onder water. De huizen hebben om die reden allemaal 2 verdiepingen en hebben houten stijgers/trappetjes lopen vanaf deze verdieping. Ze hebben ook huisjes die drijven en zich aanpassen aan het waterlevel. Dit jaar is erg droog, dus we hebben tot aan het water kunnen lopen. Voor de inwoners is het belangrijkste vervoer een kano om zo hun eten in de amazone te kunnen halen en te verkopen op de markt. Zonder die kanos zitten ze gevangen in hun huis als het hoog water is. De markt duurt van 3 uur s ochtends tot 5 uur s middags. Hoe verder je loopt, hoe goedkoper de levensmiddelen worden.

Na 3 uur lopen hebben we denk ik 1/5e gezien van de markt. Echt heel bizar. Het zou uit ongeveer 40 blokken moeten bestaan, maar volgens mij meer, als je alle kleine zijstraatjes ook nog mee rekent. Flink moe hebben we genoten van een lekker broodje en zijn we naar ons nieuwe hostel gegaan. 

Vrijdag 7 februari 2020

Vandaag niet zoveel gedaan, wat boodschapjes gehaald. We hebben een supermarkt gevonden waarbij het vlees gewoon netjes gescheiden lag van de kip in de koeling en het personeel netjes handschoentjes droeg. We hebben ook zowaar een hostel met een keukentje en een koelkast, wat er ook nog vrij schoon uitzag. Voor het eerst in een maand tijd durfden we het aan om weer eens te koken:) heeeeerlijk lekkere pasta gemaakt, echt jummie:) we vertrekken morgen ochtend om 08.11 naar Lima, en dan gaan we langzamerhand richting Ecuador. 18 februari hebben we de vlucht geboekt van Guayaquil Ecuador naar Galapagos eiland Baltra. Ontzettend veel zin in! Eerst nog een mooie tussenstop in Mancora, waar we waarschijnlijk onze eerste kitesurfles gaan nemen. Wat een leventje hebben we toch:)