Huacachina

26 januari 2020

We waren toe aan wat luxe.  We hebben expres een 'hotel' geboekt met zwembad, en een wat grotere kamer. Lekker onszelf een beetje verwennen. Het bed was 3x zo groot als wat we de afgelopen 3 maanden gewend waren. Allebei met de armen wijd en dan nog elkaar maar net aanraken, haha. In Peru hebben ze niet echt hotels voor middenklasse. Het is of vervallen en oud en een hostel en dan betaal je rond de 20 euro per nacht, of super deluxe en dan betaal je rond de 200 euro per nacht. Op booking.com verschillen de prijzen ook nog eens van hetzelfde hotel. Zo zouden we 50 euro hebben betaald per nacht hier, en nu hadden we hem voor 20 euro. Waarom? Geen idee. We waren er heel erg blij mee in elk geval. Hygiëne is een grote variabel, het ontbijt is vrijwel overal hetzelfde (droge oude broodjes, jam, suiker en koffie of thee), en het is een wonder als je een warme douche hebt. Heerlijk hoe de standaard verandert per land. Leuk om te ervaren en te vergelijken. Maar goed, dit is natuurlijk allemaal niet interessant haha.

Na het ontbijt hebben we genoten van het zonnetje. Bovenop het dakterras in het zwembad gesprongen en lekker een beetje dobberen. Rond een uurtje of 1 zijn we richting de oase gegaan, waar we aangesproken werden door tientallen verkopers om met een buggy de duinen in te gaan en te sandboarden. Na wat vergelijken hebben we er voor gekozen om voor 15 euro p.p. 3 uur te genieten. Je hebt een soort skateboards zonder wielen waar je op je buik naar beneden kan sleeën, en je hebt ook gewoon skis en snowboards. We hebben voor de snow/sandboards gekozen, leek ons echt vet. De buggy reed eerst met een noodgang over de duinen heen. Het zand door je haren en kriebels in je buik. Het was heerlijk! Vervolgens werden we met onze borden bovenaan een duin afgezet en reed de buggy verder om ons aan de andere kant weer op te halen. Waaah wat was leek dat stijl!! Dat viel reuze mee, het is vrijwel hetzelfde als snowboarden, alleen dan in slowmotion. Het zand remt heel erg af. Wel zeker echt een leuke ervaring. Het voelde een beetje als die oefen pistes. 

Vervolgens konden we kiezen om de zonsondergang te bekijken of nog verder te rijden. We hebben voor het laatste gekozen, omdat het mega bewolkt was en we niet veel zagen. Het was een toffe ervaring, weer wat van onze bucketlist af kunnen strepen:) Zanderig, moe en voldaan met de tuktuk voor 1 euro terug naar ons huisje. Het hele dorpje zit vol met tuktuks, toeteren zich suf en toeristen betalen het 3 dubbele voor dezelfde rit. Het is even erachter komen wat normaal is qua kosten, maar het onderhandelen is erg leuk. 

27 januari 2020

De oase van Huacachina is ongeveer zo'n 3,5 km van het stadje Huacachina verwijdert. Hier bevind zich ons hotel. We zijn vandaag het stadje in geweest en een beetje rondgelopen. De temperaturen lopen met gemak op tot rond de 35, dus in de middag is het niet meer te doen om buiten te lopen. We zijn dus na de ochtend nog even naar ons hotel gegaan om een beetje gebruik te maken van de Wi-Fi. Om half 7 in de avond worden we opgehaald om naar onze volgende bestemming. Paracas te gaan. Paracas, of eigenlijk de Ballestas Islands, word ook wel de poor mans Galapagos genoemd. We kunnen hier een speedboat nemen om om de eilanden heen te varen en diverse dieren te spotten. Dit gaan we zeker doen.